Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wietrznik

wietrznik

nozdrza u zwierząt drapieżnych i psa.

Wietrznik to narząd występujący u zwierząt drapieżnych i psa, służący do wykrywania zapachów. Składa się z dwóch części: nozdrzy i nosa. Nozdrza, umieszczone po obu stronach głowy zwierzęcia, są bardzo wrażliwe na ruch powietrza, co umożliwia zwierzęciu wykrywanie ruchu powietrza oraz zapachów. Duże powierzchnie nozdrzy służą do wchłaniania cząsteczek lotnych obecnych w powietrzu, które następnie są przenoszone do nosa.

Narząd ten jest kluczowy dla zdolności zwierząt do wykrywania zapachów. Receptor olfaktoryczny w nosie jest odpowiedzialny za identyfikację różnych zapachów i informuje mózg o ich obecności. Wietrznikiem można sterować poprzez regulację ilości powietrza dostarczonego do nozdrzy, co może wpłynąć na wrażliwość narządu na ruch powietrza i jego zapachy. To umożliwia zwierzętom lepszą lokalizację ofiar lub innych obiektów o określonym zapachu.

Wietrznik jest niezwykle istotnym narządem dla drapieżników i psów, umożliwiając im precyzyjne wykrywanie zapachów w otoczeniu. Jego rozwinięta struktura umożliwia skuteczne zdobywanie pokarmu oraz orientację w terenie. Dzięki wietrnikiem te zwierzęta posiadają wyjątkowo rozwinięty zmysł węchu, który stanowi kluczowe narzędzie w ich codziennym funkcjonowaniu oraz polowaniu na zdobycz.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wietrznik w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wizurka

wąska przecinka zrobiona w lesie, od stałego stanowiska, ułatwiająca oddanie strzału w gęstwinie.

wadera, wadera, wilczyca

samica wilka.

wystawy psów rasowych

pokazy psów rasowych organizowane przez Związek Kynologiczny, mające na celu przegląd rodowodowego materiału hodowlanego. Wystawy są ogólne i specjalistyczne (jednej rasy). Psy ocenione są (...)

wiatr

1) zapach właściwy danemu gatunkowi zwierzyny lub ptactwa; umożliwia pracę psu myśliwskiemu
2) węch psa myśliwskiego: górny - gdy pies pracuje z głową podniesioną do góry, dolny - (...)

wodzić

o samicy: prowadzić młode.

waga

kierunek, w którym zwykle udaje się zwierzyna ruszona ze swojej ostoi.

wilczy chód

sposób poruszania się wilków, polegający na tym, że każdy następny wilk stawia nogi dokładnie w trop poprzednika. W związku z tym dobry tropiciel potrafi powiedzieć, czy szedł jeden, czy (...)

wystawiać

o wyżle: wskazywać zwietrzoną zwierzynę (zob. stójka).

wlot

miejsce, w które pocisk trafił zwierzę.

wąsy

kępki długich piór sterczących po obu stronach dzioba koguta dropia.