Definicja hasła: włosień kręty
- włosień kręty
zob. trychina.
Włosień kręty (Trichinella spiralis) to pasożyt z rodziny nicieni, który jest groźny dla ssaków leśnych oraz ludzi. Swoje dorosłe formy pasożyta znajduje w jelicie cienkim swojego żywiciela, gdzie się rozmnaża, a następnie larwy migrują do mięśni, tworząc z nich cysty. W przypadku ludzi zarażenie występuje najczęściej poprzez spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa dzika lub innych dzikich zwierząt, które zawierają larwy tego pasożyta.
W Polsce problem ten dotyczy głównie dzików, które są naturalnymi żywicielami włosienia krętego. Pasożyty przenoszone są przez dziki na inne dziko żyjące gatunki zwierząt, co stanowi zagrożenie także dla gospodarki łowieckiej i hodowlanej. Dla ludzi zarażenie Trichinella spiralis może prowadzić do poważnej choroby o nazwie trichineloza, charakteryzującej się objawami takimi jak gorączka, bóle mięśni i stawów oraz obrzęk twarzy.
Włosień kręty stał się przedmiotem intensywnych badań naukowych w celu opracowania skutecznych metod leczenia i zapobiegania trichinelozy zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Kontrola tej choroby w populacjach dzikich i hodowlanych zwierząt jest niezwykle istotna z punktu widzenia zdrowia publicznego oraz produkcji mięsa wartościowego dla spożycia.
Pomimo że odnotowano zmniejszenie zachorowań na trichineloza w krajach rozwiniętych w wyniku stosowania odpowiednich procedur sanitarno-weterynaryjnych przy uboju oraz ostrzejszych przepisów dotyczących kontrolowania jakości mięsa, nadal konieczne jest zachowanie ostrożności przy spożywaniu niedogotowanych lub surowych produktów mięsnych pochodzenia dzikiego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj włosień kręty w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wścieklizna
niebezpieczna wirusowa choroba zwierząt i ludzi przenoszona przez ugryzienie. Człowiek może się zarazić przez kontakt (np. skaleczonej ręki) z wściekłym zwierzęciem. W przypadku (...)
- wiatr
1) zapach właściwy danemu gatunkowi zwierzyny lub ptactwa; umożliwia pracę psu myśliwskiemu
2) węch psa myśliwskiego: górny - gdy pies pracuje z głową podniesioną do góry, dolny - (...)
- wilczy dół
stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.
- wabidło
urządzenie służące do wabienia ptaka łowczego na rękawicę; wykonane jest z drewna obszytego materacykiem z tkaniny oraz ma przymocowane skrzydła, najczęściej gołębia.
- wilczyca, wilczyca, wadera
samica wilka.
- wychowalnia
pomieszczenie, w którym odbywa się wychów bażantów.
- wilczy chód
sposób poruszania się wilków, polegający na tym, że każdy następny wilk stawia nogi dokładnie w trop poprzednika. W związku z tym dobry tropiciel potrafi powiedzieć, czy szedł jeden, czy (...)
- wilczek
młody wilk.
- węglarz
lis o czarnym umaszczeniu pyska, stawek i podbrzusza.