Definicja hasła: włosień kręty
- włosień kręty
zob. trychina.
Włosień kręty (Trichinella spiralis) to pasożyt z rodziny nicieni, który jest groźny dla ssaków leśnych oraz ludzi. Swoje dorosłe formy pasożyta znajduje w jelicie cienkim swojego żywiciela, gdzie się rozmnaża, a następnie larwy migrują do mięśni, tworząc z nich cysty. W przypadku ludzi zarażenie występuje najczęściej poprzez spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa dzika lub innych dzikich zwierząt, które zawierają larwy tego pasożyta.
W Polsce problem ten dotyczy głównie dzików, które są naturalnymi żywicielami włosienia krętego. Pasożyty przenoszone są przez dziki na inne dziko żyjące gatunki zwierząt, co stanowi zagrożenie także dla gospodarki łowieckiej i hodowlanej. Dla ludzi zarażenie Trichinella spiralis może prowadzić do poważnej choroby o nazwie trichineloza, charakteryzującej się objawami takimi jak gorączka, bóle mięśni i stawów oraz obrzęk twarzy.
Włosień kręty stał się przedmiotem intensywnych badań naukowych w celu opracowania skutecznych metod leczenia i zapobiegania trichinelozy zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Kontrola tej choroby w populacjach dzikich i hodowlanych zwierząt jest niezwykle istotna z punktu widzenia zdrowia publicznego oraz produkcji mięsa wartościowego dla spożycia.
Pomimo że odnotowano zmniejszenie zachorowań na trichineloza w krajach rozwiniętych w wyniku stosowania odpowiednich procedur sanitarno-weterynaryjnych przy uboju oraz ostrzejszych przepisów dotyczących kontrolowania jakości mięsa, nadal konieczne jest zachowanie ostrożności przy spożywaniu niedogotowanych lub surowych produktów mięsnych pochodzenia dzikiego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj włosień kręty w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wietrznik
nozdrza u zwierząt drapieżnych i psa.
- wyprzedzenie
mierzenie z broni do ruchomego celu (przed cel), uwzględniające prędkość pocisku oraz prędkość, kierunek i odległość myśliwego od poruszającego się celu. Średnia prędkość (...)
- wyżeł niemiecki krótkowłosy
pies myśliwski o wysokości ok. 60 cm, silnej budowy, wywodzący się z krzyżówki pointera z dawnym wyilem niemieckim. Sierść krótka, umaszczenie brązowe lub brudnopopielate w cętki i (...)
- widlica
rozwidlenie odnogi lub tyki (w kształcie litery V) wieńca jelenia.
- warowanie
pozycja psa: leży na brzuchu i głowę trzyma na łapach.
- wżery, wżery, rak
wgłębienia w przewodzie lufy powstałe wskutek działania rdzy i resztek spalonego prochu oraz materiałów inicjujących ze spłonki.
- worek
woreczek na śrut noszony przez myśliwych w epoce broni skałkowej.
- wilczy dół
stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.
- wieniec
poroże jelenia byka. Prawidłowo ukształtowany wieniec dojrzałego byka składa się z dwóch tyk, z których każda posiada trzy odnogi - oczniak, nadoczniak i opierak - oraz zakończona jest (...)
- warczeć
o rysiach wydających głos w czasie cieczki.