Definicja hasła: wieniec
- wieniec
poroże jelenia byka. Prawidłowo ukształtowany wieniec dojrzałego byka składa się z dwóch tyk, z których każda posiada trzy odnogi - oczniak, nadoczniak i opierak - oraz zakończona jest koroną (w której są co najmniej trzy odnogi). Tak więc prawidłowy wieniec dojrzałego byka to co najmniej dwunastak regularny.
Wieniec jest jednym z najważniejszych elementów łowiectwa, ponieważ jest używany do określenia wieku i klasy jelenia byka. Wieniec jest również używany do określenia wartości trofeum. Im więcej odnóg ma wieniec, tym większa jest wartość trofeum.
Ponadto wieniec jest używany do określenia wielkości i masy ciała byka. Im większy wieniec, tym większa masa ciała byka. Wieniec może również pomóc myśliwemu określić, czy dany byk jest dojrzały, czy też niedojrzały.
Wieniec jest również uważany za symbol dumy i mocy. Jego obecność na trofeum łowiectwa oznacza, że myśliwy zdobył trofeum z dzikim zwierzęciem, co oznacza, że myśliwy ma dużo umiejętności i szacunku dla natury.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wieniec w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wnyk
pętla ze sznurka, drutu lub włosia, służąca kłusownikom do łapania zwierząt i ptaków. Umieszczana jest na drzewie, kołku lub krzakach w ten sposób, aby zwierzę weszło w pętlę. Na (...)
- wyżły
grupa ras psów myśliwskich używanych do polowań. Dzielimy je na angielskie (pionier i selery), niemieckie (krótkowłosy, szorstkowłosy i rzadko spotykany długowłosy), francuskie (gryfon) i (...)
- warowanie
pozycja psa: leży na brzuchu i głowę trzyma na łapach.
- wypychanie zwierząt
1) wypędzanie zwierzyny lub ptactwa z zarośli przez psa myśliwskiego;
2) preparowanie trofeów, polegające na wypełnianiu skóry i modelowaniu postaci całego zwierzęcia lub ptaka.
- warchlak
dzik w pierwszym roku życia.
- wąsy
kępki długich piór sterczących po obu stronach dzioba koguta dropia.
- welshterier
mało popularna w Polsce rasa terierów używana do polowań na dziki i w norach.
- wiara myśliwska
doborowa, zgrana grupa myśliwych.
- wilczy dół
stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.