Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: woliera

woliera

duża klatka z siatki służąca do hodowli lub przechowywania ptactwa łownego, głównie kuropatw i bażantów.

Woliera to duża konstrukcja, która służy do hodowli lub przechowywania ptactwa łownego. Jest to zazwyczaj klatka wykonana z siatki, która jest wystarczająco duża, aby pomieścić kilka ptaków. Najczęściej wykorzystywana jest do hodowli i przechowywania kuropatw i bażantów.

Konstrukcja woliery składa się z kilku części. Głównym elementem jest siatka, która tworzy ściany i dach. Siatka ta musi być wystarczająco mocna, aby utrzymać ptaki wewnątrz i chronić je przed drapieżnikami. Wewnątrz woliery znajduje się również podłoga, na której ptaki mogą się swobodnie poruszać. Dodatkowo, woliera może mieć również drzwi lub bramki, aby umożliwić łatwy dostęp do ptaków.

Woliera powinna być również odpowiednio wyposażona, aby zapewnić ptakom odpowiednie warunki do życia. Powinna mieć odpowiednią ilość światła i ciepła oraz dostateczną ilość pożywienia i wody. Ponadto powinna być regularnie czyszczona i dezynfekowana, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj woliera w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wąsacz

stary kogut dropia.

wilczek

młody wilk.

wadera, wadera, wilczyca

samica wilka.

wystawiać

o wyżle: wskazywać zwietrzoną zwierzynę (zob. stójka).

włóczka

wleczenie zabitego zwierza lub ptaka w celu stworzenia sztucznego tropu do szkolenia psa myśliwskiego albo zwabienia wilka lub lisa.

wilczy chód

sposób poruszania się wilków, polegający na tym, że każdy następny wilk stawia nogi dokładnie w trop poprzednika. W związku z tym dobry tropiciel potrafi powiedzieć, czy szedł jeden, czy (...)

wędrowny

1) o zwierzynie zmieniającej często miejsce pobytu;
2) O ptactwie odlatującym w jesieni na południe, a powracającym wiosną.

wieczny ósmak

jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.

wydż-ha

rozkaz charciarza pobudzający charty do gonu.

włosień kręty

zob. trychina.