Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wilczura

wilczura

futro z wilczych skór.

Wilczura to termin oznaczający futro wykonane z wilczych skór. W tradycji łowieckiej futra wilczury stanowiły cenione trofeum ze względu na swoją wartość estetyczną, trwałość oraz izolacyjne właściwości. Ze względu na naturalne właściwości wilczych skór, futra wilczury cechują się wysoką odpornością na warunki atmosferyczne, co czyniły je doskonałym materiałem do produkcji odzieży ochronnej przed zimnem i wilgocią.

Ze względu na charakterystyczny wygląd i jakość wilczury, przetwarzanie skór wilczych wymagało specjalistycznej wiedzy i umiejętności garbarza. Stosowane techniki obróbki skór musiały zapewnić utrzymanie ich trwałości i zachowanie walorów estetycznych. Dzięki swojej naturalnej strukturze oraz wyjątkowej miękkości, futra wilczury były cenione nie tylko w kontekście funkcjonalnym, ale także jako element luksusowego ubioru i ozdoby.

Współcześnie wykorzystanie skór wilka do produkcji futer jest regulowane przez przepisy dotyczące ochrony gatunkowej i prawa łowieckiego. Ponadto, rozwój działań na rzecz ochrony przyrody oraz etycznych standardów branży mody sprawia, że produkcja oraz noszenie odzieży z futra zwierzęcego staje się coraz bardziej kontrowersyjne.

Podsumowując, wilczura to futro z wilczych skór charakteryzujące się wysoką wartością estetyczną, trwałością i izolacyjnymi właściwościami. Jego wykorzystanie było cenione w tradycji łowieckiej zarówno pod kątem funkcjonalnym, jak i dekoracyjnym. Jednak ze względu na rosnące ograniczenia prawne oraz zmieniające się społeczne normy, znaczenie i popularność futer z naturalnych skór zwierzęcych ulega zmianie.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wilczura w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wydra, wydra (Lutra lutra L.)

gatunek z rodziny łasicowatych; długotść ciała 62-100 cm, ogona 35- 60 cm, ciężar 5-15 kg, grzbiet brązowy, reszta ciała jaśniejsza. Żyje w stawach i jeziorach o wysokich brzegach, w (...)

wycieranie poroża

ścieranie przez jeleniowate scypułu z wykształconego już poroża.

warchlak

dzik w pierwszym roku życia.

wiecha

inaczej polano.

wielotykowość

rogacz lub byk mający poroże o większej niż dwie liczbie tyk.

wodzić

o samicy: prowadzić młode.

wyżły

grupa ras psów myśliwskich używanych do polowań. Dzielimy je na angielskie (pionier i selery), niemieckie (krótkowłosy, szorstkowłosy i rzadko spotykany długowłosy), francuskie (gryfon) i (...)

wełna

sierść muflona lub żubra.

wilczek

młody wilk.

wieczny ósmak

jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.