Definicja hasła: wyciec
- wyciec
o ptakach łownych, przeważnie o kuropatwach i bażantach: uciec bezszelestnie.
Wyciec to termin związany z łowiectwem, określający sposób ucieczki niektórych ptaków łownych, przede wszystkim kuropatw i bażantów. Polega ona na tym, że ptak w locie unika wydawania dźwięków lub robi to minimalnie, co czyni go trudniejszym do wykrycia przez myśliwego. Wyciec jest umiejętnością naturalną dla tych ptaków i stanowi istotny element ich zachowania podczas polowania.
Kuropatwy i bażanty, znane ze swojej płochliwości, używają wyciec jako sposobu uniknięcia niebezpieczeństwa. Podczas gdy inne ptaki mogą wydawać głośne dźwięki ostrzegawcze czy tzw. "trąbić", te gatunki preferują cichszą ucieczkę. Dla myśliwych zdolność do rozpoznania i zrozumienia tego zachowania może być kluczowa w ich strategii polowania.
W przypadku obserwacji tych ptaków przez myśliwego, wyciec może stanowić wyzwanie, a także wymagać odpowiedniej taktyki łowieckiej. Myśliwi muszą być świadomi możliwości wycieku oraz dostosować swoje działania do zachowań kuropatw i bażantów, aby móc je skutecznie upolować.
Zrozumienie terminu "wycieku" jest ważne nie tylko dla myśliwych, ale także dla osób zajmujących się ochroną przyrody i bioróżnorodnością. Umiejętne obserwowanie zachowań zwierząt łownych pozwala lepiej zrozumieć ich sposób życia i przyczynia się do skutecznego zarządzania populacjami dzikich ptaków.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wyciec w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wilk, wilk (Canis lupus L.)
gatunek z rodziny psów, długość ciała około 100-150 cm, ogona 30-50 cm, ciężar ciała 30-60 kg, ubarwienie płowe, czerniawe na grzbiecie, pierś, brzuch oraz wewnętrzna strona nóg (...)
- włóczyć
o borsuku: znosić suche rośliny do zaścielenia nory na zimę.
- wylot
1) w broni myśliwskiej: otwór przewodu lufy, którym wychodzi pocisk;
2) miejsce wyjścia kuli z tuszy zwierzyny;
3) wyjście z nory.
- wąsacz
stary kogut dropia.
- worek
woreczek na śrut noszony przez myśliwych w epoce broni skałkowej.
- wiara myśliwska
doborowa, zgrana grupa myśliwych.
- wyżły
grupa ras psów myśliwskich używanych do polowań. Dzielimy je na angielskie (pionier i selery), niemieckie (krótkowłosy, szorstkowłosy i rzadko spotykany długowłosy), francuskie (gryfon) i (...)
- włóczka
wleczenie zabitego zwierza lub ptaka w celu stworzenia sztucznego tropu do szkolenia psa myśliwskiego albo zwabienia wilka lub lisa.
- wypierzyć się
o ptakach: które zmieniły upierzenie.