Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wycieranie poroża

wycieranie poroża

ścieranie przez jeleniowate scypułu z wykształconego już poroża.

Wycieranie poroża – proces, w którym jeleniowate (głównie jelenie, sarny, daniele) ścierają swój dotychczasowy rozwinięty poroż. Jest to naturalny proces zachodzący cyklicznie u samców tych gatunków w celu utrzymania poroża w dobrej kondycji poprzez pozbycie się starego, uszkodzonego zestawu rogów i/lub szczecin. Wycieranie może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, a czas jego trwania jest zależny od gatunku oraz wieku zwierzęcia. Poroże jeleniowatych składa się z rogów (lub rogu) oraz szczecin; rogi są twarde i zbudowane z keratyny, natomiast szczeciny są miękkie i składają się z mieszanki włosów i łoju.

Proces wycierania poroża polega na ścieraniu starego oraz uszkodzonego poroża rogów oraz szczecin celem umożliwienia wzrostu nowego. Zwierzęta te mogą wykorzystywać różnorodne twarde powierzchnie, takie jak drzewa lub inne obiekty terenowe, aby usunąć stare oraz uszkodzone części poroża. W wyniku tego procesu powstaje nowe poroże, które jest bardziej elastyczne i lepiej chroni przed urazami niż jego poprzednik.

W kontekście myślistwa wycieranie poroża ma istotne znaczenie. Starsze i bardziej uszkodzone poroże zmniejsza szanse sukcesu polowania dla myśliwych, a atrakcyjność nowego poroża dla samic może przyczynić się do większej sukcesji rozrodczej populacji. Dlatego też kontrolowany odstrzał zwierzyny w oparciu o wiedzę o cyklu życiowym i behawioralnym gatunku oraz uwzględniający momenty wycierania poroży stanowi integralną część etyki polowania.

Wnioskując, proces wycierania poroża jest kluczowym elementem biologicznym i zarazem łowieckim dla jeleniowatych gatunków zwierzyny łownej, mającym wpływ na ich kondycję fizyczną oraz dynamikę populacyjną.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wycieranie poroża w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wędrowny

1) o zwierzynie zmieniającej często miejsce pobytu;
2) O ptactwie odlatującym w jesieni na południe, a powracającym wiosną.

widłówka

młoda kuropatwa, która w wyniku pierzenia się utraciła środkowe sterówki.

warchlak

dzik w pierwszym roku życia.

waga

kierunek, w którym zwykle udaje się zwierzyna ruszona ze swojej ostoi.

wiewiórka, wiewiórka (Sciurus vulgaris L.)

gatunek z rzędu gryzoni. Ubarwienie zmienne od rudego do czarnego, ogon puszysty równy długości ciała. Zwierzę leśne nadrzewne. Zakłada gniazda lęgowe w dziuplach, opuszczonych gniazdach (...)

wełna

sierść muflona lub żubra.

wieniec koronny

wieniec zakończony koronami obustronnie koronny) lub tylko jedną koroną (jednostronnie koronny).

wtok

wgłębienie w metalowej łusce nabojów do broni kulowej powtarzalnej, w które wchodzi pazur wyciągu i wyrzuca łuskę. Brak litery R na łusce oznacza nabój z wtokiem, np. 7 X 64.

wychowalnia

pomieszczenie, w którym odbywa się wychów bażantów.

wilczura

futro z wilczych skór.