Definicja hasła: wycieranie poroża
- wycieranie poroża
ścieranie przez jeleniowate scypułu z wykształconego już poroża.
Wycieranie poroża – proces, w którym jeleniowate (głównie jelenie, sarny, daniele) ścierają swój dotychczasowy rozwinięty poroż. Jest to naturalny proces zachodzący cyklicznie u samców tych gatunków w celu utrzymania poroża w dobrej kondycji poprzez pozbycie się starego, uszkodzonego zestawu rogów i/lub szczecin. Wycieranie może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, a czas jego trwania jest zależny od gatunku oraz wieku zwierzęcia. Poroże jeleniowatych składa się z rogów (lub rogu) oraz szczecin; rogi są twarde i zbudowane z keratyny, natomiast szczeciny są miękkie i składają się z mieszanki włosów i łoju.
Proces wycierania poroża polega na ścieraniu starego oraz uszkodzonego poroża rogów oraz szczecin celem umożliwienia wzrostu nowego. Zwierzęta te mogą wykorzystywać różnorodne twarde powierzchnie, takie jak drzewa lub inne obiekty terenowe, aby usunąć stare oraz uszkodzone części poroża. W wyniku tego procesu powstaje nowe poroże, które jest bardziej elastyczne i lepiej chroni przed urazami niż jego poprzednik.
W kontekście myślistwa wycieranie poroża ma istotne znaczenie. Starsze i bardziej uszkodzone poroże zmniejsza szanse sukcesu polowania dla myśliwych, a atrakcyjność nowego poroża dla samic może przyczynić się do większej sukcesji rozrodczej populacji. Dlatego też kontrolowany odstrzał zwierzyny w oparciu o wiedzę o cyklu życiowym i behawioralnym gatunku oraz uwzględniający momenty wycierania poroży stanowi integralną część etyki polowania.
Wnioskując, proces wycierania poroża jest kluczowym elementem biologicznym i zarazem łowieckim dla jeleniowatych gatunków zwierzyny łownej, mającym wpływ na ich kondycję fizyczną oraz dynamikę populacyjną.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wycieranie poroża w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- woliera
duża klatka z siatki służąca do hodowli lub przechowywania ptactwa łownego, głównie kuropatw i bażantów.
- wnyk
pętla ze sznurka, drutu lub włosia, służąca kłusownikom do łapania zwierząt i ptaków. Umieszczana jest na drzewie, kołku lub krzakach w ten sposób, aby zwierzę weszło w pętlę. Na (...)
- wyżły
grupa ras psów myśliwskich używanych do polowań. Dzielimy je na angielskie (pionier i selery), niemieckie (krótkowłosy, szorstkowłosy i rzadko spotykany długowłosy), francuskie (gryfon) i (...)
- wrona siwa, wrona siwa (Corvus cornix L.)
ptak z rodziny krukowatych wyrządzający poważne szkody w gospodarstwie łowieckim. Stan liczebny wron w łowisku powinien być stale kontrolowany i w razie nadmiernego wzrostu redukowany. (...)
- wilczy dół
stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.
- wybijak
przyrząd służący do wybijania spłonek z łuski naboju śrutowego.
- włóczka
wleczenie zabitego zwierza lub ptaka w celu stworzenia sztucznego tropu do szkolenia psa myśliwskiego albo zwabienia wilka lub lisa.
- waga
kierunek, w którym zwykle udaje się zwierzyna ruszona ze swojej ostoi.
- wystawy psów rasowych
pokazy psów rasowych organizowane przez Związek Kynologiczny, mające na celu przegląd rodowodowego materiału hodowlanego. Wystawy są ogólne i specjalistyczne (jednej rasy). Psy ocenione są (...)
- wychowalnia
pomieszczenie, w którym odbywa się wychów bażantów.