Definicja hasła: wycieranie poroża
- wycieranie poroża
ścieranie przez jeleniowate scypułu z wykształconego już poroża.
Wycieranie poroża – proces, w którym jeleniowate (głównie jelenie, sarny, daniele) ścierają swój dotychczasowy rozwinięty poroż. Jest to naturalny proces zachodzący cyklicznie u samców tych gatunków w celu utrzymania poroża w dobrej kondycji poprzez pozbycie się starego, uszkodzonego zestawu rogów i/lub szczecin. Wycieranie może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, a czas jego trwania jest zależny od gatunku oraz wieku zwierzęcia. Poroże jeleniowatych składa się z rogów (lub rogu) oraz szczecin; rogi są twarde i zbudowane z keratyny, natomiast szczeciny są miękkie i składają się z mieszanki włosów i łoju.
Proces wycierania poroża polega na ścieraniu starego oraz uszkodzonego poroża rogów oraz szczecin celem umożliwienia wzrostu nowego. Zwierzęta te mogą wykorzystywać różnorodne twarde powierzchnie, takie jak drzewa lub inne obiekty terenowe, aby usunąć stare oraz uszkodzone części poroża. W wyniku tego procesu powstaje nowe poroże, które jest bardziej elastyczne i lepiej chroni przed urazami niż jego poprzednik.
W kontekście myślistwa wycieranie poroża ma istotne znaczenie. Starsze i bardziej uszkodzone poroże zmniejsza szanse sukcesu polowania dla myśliwych, a atrakcyjność nowego poroża dla samic może przyczynić się do większej sukcesji rozrodczej populacji. Dlatego też kontrolowany odstrzał zwierzyny w oparciu o wiedzę o cyklu życiowym i behawioralnym gatunku oraz uwzględniający momenty wycierania poroży stanowi integralną część etyki polowania.
Wnioskując, proces wycierania poroża jest kluczowym elementem biologicznym i zarazem łowieckim dla jeleniowatych gatunków zwierzyny łownej, mającym wpływ na ich kondycję fizyczną oraz dynamikę populacyjną.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wycieranie poroża w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wieczny ósmak
jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.
- widlica
rozwidlenie odnogi lub tyki (w kształcie litery V) wieńca jelenia.
- wybijak
przyrząd służący do wybijania spłonek z łuski naboju śrutowego.
- warowanie
pozycja psa: leży na brzuchu i głowę trzyma na łapach.
- wyżeł niemiecki szorstkowłosy
pies myśliwski, budową i maścią przypominający vr. n. gładkowłosego. Różni się od niego długością i rodzajem włosa. Ma sierść ostrą, twardą o długości ok. 4 cm. Pysk (...)
- wtok
wgłębienie w metalowej łusce nabojów do broni kulowej powtarzalnej, w które wchodzi pazur wyciągu i wyrzuca łuskę. Brak litery R na łusce oznacza nabój z wtokiem, np. 7 X 64.
- wlot
miejsce, w które pocisk trafił zwierzę.
- wyprzedzenie
mierzenie z broni do ruchomego celu (przed cel), uwzględniające prędkość pocisku oraz prędkość, kierunek i odległość myśliwego od poruszającego się celu. Średnia prędkość (...)
- walić
o zwierzynie: iść na myśtiwego sztuka za sztuką.
- wabidło
urządzenie służące do wabienia ptaka łowczego na rękawicę; wykonane jest z drewna obszytego materacykiem z tkaniny oraz ma przymocowane skrzydła, najczęściej gołębia.