Definicja hasła: wycieranie poroża
- wycieranie poroża
ścieranie przez jeleniowate scypułu z wykształconego już poroża.
Wycieranie poroża – proces, w którym jeleniowate (głównie jelenie, sarny, daniele) ścierają swój dotychczasowy rozwinięty poroż. Jest to naturalny proces zachodzący cyklicznie u samców tych gatunków w celu utrzymania poroża w dobrej kondycji poprzez pozbycie się starego, uszkodzonego zestawu rogów i/lub szczecin. Wycieranie może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, a czas jego trwania jest zależny od gatunku oraz wieku zwierzęcia. Poroże jeleniowatych składa się z rogów (lub rogu) oraz szczecin; rogi są twarde i zbudowane z keratyny, natomiast szczeciny są miękkie i składają się z mieszanki włosów i łoju.
Proces wycierania poroża polega na ścieraniu starego oraz uszkodzonego poroża rogów oraz szczecin celem umożliwienia wzrostu nowego. Zwierzęta te mogą wykorzystywać różnorodne twarde powierzchnie, takie jak drzewa lub inne obiekty terenowe, aby usunąć stare oraz uszkodzone części poroża. W wyniku tego procesu powstaje nowe poroże, które jest bardziej elastyczne i lepiej chroni przed urazami niż jego poprzednik.
W kontekście myślistwa wycieranie poroża ma istotne znaczenie. Starsze i bardziej uszkodzone poroże zmniejsza szanse sukcesu polowania dla myśliwych, a atrakcyjność nowego poroża dla samic może przyczynić się do większej sukcesji rozrodczej populacji. Dlatego też kontrolowany odstrzał zwierzyny w oparciu o wiedzę o cyklu życiowym i behawioralnym gatunku oraz uwzględniający momenty wycierania poroży stanowi integralną część etyki polowania.
Wnioskując, proces wycierania poroża jest kluczowym elementem biologicznym i zarazem łowieckim dla jeleniowatych gatunków zwierzyny łownej, mającym wpływ na ich kondycję fizyczną oraz dynamikę populacyjną.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wycieranie poroża w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wieczny ósmak
jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.
- walić
o zwierzynie: iść na myśtiwego sztuka za sztuką.
- wydż-ha
rozkaz charciarza pobudzający charty do gonu.
- wilczy chód
sposób poruszania się wilków, polegający na tym, że każdy następny wilk stawia nogi dokładnie w trop poprzednika. W związku z tym dobry tropiciel potrafi powiedzieć, czy szedł jeden, czy (...)
- wyciąg
w broni myśliwskiej: urządzenie do wyciągania łusek z komory nabojowej.
- wąsy
kępki długich piór sterczących po obu stronach dzioba koguta dropia.
- wabik
przyżąd do wabienia zwierzyny łownej lub ptactwa (zob. muszla, piszczałka, (...)
- wścieklizna
niebezpieczna wirusowa choroba zwierząt i ludzi przenoszona przez ugryzienie. Człowiek może się zarazić przez kontakt (np. skaleczonej ręki) z wściekłym zwierzęciem. W przypadku (...)
- wieniec koronny
wieniec zakończony koronami obustronnie koronny) lub tylko jedną koroną (jednostronnie koronny).
- wyżeł niemiecki krótkowłosy
pies myśliwski o wysokości ok. 60 cm, silnej budowy, wywodzący się z krzyżówki pointera z dawnym wyilem niemieckim. Sierść krótka, umaszczenie brązowe lub brudnopopielate w cętki i (...)