Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: wiatr

wiatr

1) zapach właściwy danemu gatunkowi zwierzyny lub ptactwa; umożliwia pracę psu myśliwskiemu
2) węch psa myśliwskiego: górny - gdy pies pracuje z głową podniesioną do góry, dolny - gdy pies pracuje z nosem przy ziemi.

Wiatr w kontekście łowieckim to zjawisko atmosferyczne, które ma istotne znaczenie dla myśliwych i ich psów. Jest to ruch powietrza o różnych prędkościach i kierunkach, który może przenosić zapachy na duże odległości. Wiatr umożliwia psom myśliwskim wykrywanie zapachów zwierzyny lub ptactwa, co wpływa na skuteczność polowania.

Wiatr pełni kluczową rolę dla dwóch rodzajów węchu psów myśliwskich: górnego i dolnego. Górny węch jest wykorzystywany, gdy pies pracuje z głową uniesioną do góry, umożliwiając mu wykrycie zapachów unoszących się w powietrzu. Z kolei dolny węch jest aktywowany, gdy pies pracuje z nosem przy ziemi, co pomaga mu wykrywać zapachy osadzone na powierzchni. W ten sposób wpływ wiatru jest kluczowy dla skuteczności obu rodzajów węchu.

Dzięki wiatrowi psy myśliwskie mogą skutecznie wykrywać zapachy, co wspiera myśliwych podczas polowania. W zależności od kierunku i prędkości wiatru zwierzęta mogą zostać wcześniej lub później wykryte, co ma istotne znaczenie dla zakończenia sukcesem polowania. Stąd też zrozumienie wpływu tego zjawiska atmosferycznego ma kluczowe znaczenie dla efektywności łowiectwa.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wiatr w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę W

zobacz pełną listę haseł

wędrowny

1) o zwierzynie zmieniającej często miejsce pobytu;
2) O ptactwie odlatującym w jesieni na południe, a powracającym wiosną.

widłówka

młoda kuropatwa, która w wyniku pierzenia się utraciła środkowe sterówki.

wiecha

inaczej polano.

wyciec

o ptakach łownych, przeważnie o kuropatwach i bażantach: uciec bezszelestnie.

wabidło

urządzenie służące do wabienia ptaka łowczego na rękawicę; wykonane jest z drewna obszytego materacykiem z tkaniny oraz ma przymocowane skrzydła, najczęściej gołębia.

wiewiórka, wiewiórka (Sciurus vulgaris L.)

gatunek z rzędu gryzoni. Ubarwienie zmienne od rudego do czarnego, ogon puszysty równy długości ciała. Zwierzę leśne nadrzewne. Zakłada gniazda lęgowe w dziuplach, opuszczonych gniazdach (...)

welshterier

mało popularna w Polsce rasa terierów używana do polowań na dziki i w norach.

wylot

1) w broni myśliwskiej: otwór przewodu lufy, którym wychodzi pocisk;
2) miejsce wyjścia kuli z tuszy zwierzyny;
3) wyjście z nory.

wiecheć

inaczej pędzel.

wełna

sierść muflona lub żubra.