Definicja hasła: wieczny ósmak
- wieczny ósmak
jeleń byk, który z roku na rok powtarza poroże w formie ósmaka.
Wieczny ósmak to jeleń byk, którego poroże ma charakterystyczną cechę polegającą na powtarzaniu się formy ósmaka z roku na rok. Jest to zjawisko rzadkie i wyjątkowe w świecie zwierzyny łownej, ponieważ większość jeleni byków co roku wyrośnięcie poroża odznacza się innym kształtem i liczbą odgałęzień. Jednakże poroże wiecznego ósmaka utrzymuje swoją strukturę przez wiele lat, zachowując ośmiokształtny układ rogów, przypominający literę "V". Każdy z rogów ma swoje unikalne cechy i kolor, co przyczynia się do wyjątkowości tej zwierzyny. Wieczny ósmak jest obiektem wielkiego zainteresowania myśliwych, którzy starają się polować na takiego jeleń byka ze względu na unikatowość jego poroża oraz wyjątkową okazję do obserwacji rzadkiego fenomenu przyrody.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wieczny ósmak w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wydra, wydra (Lutra lutra L.)
gatunek z rodziny łasicowatych; długotść ciała 62-100 cm, ogona 35- 60 cm, ciężar 5-15 kg, grzbiet brązowy, reszta ciała jaśniejsza. Żyje w stawach i jeziorach o wysokich brzegach, w (...)
- wiatr
1) zapach właściwy danemu gatunkowi zwierzyny lub ptactwa; umożliwia pracę psu myśliwskiemu
2) węch psa myśliwskiego: górny - gdy pies pracuje z głową podniesioną do góry, dolny - (...)
- wilczy chód
sposób poruszania się wilków, polegający na tym, że każdy następny wilk stawia nogi dokładnie w trop poprzednika. W związku z tym dobry tropiciel potrafi powiedzieć, czy szedł jeden, czy (...)
- waga
kierunek, w którym zwykle udaje się zwierzyna ruszona ze swojej ostoi.
- włóczyć
o borsuku: znosić suche rośliny do zaścielenia nory na zimę.
- wjechać
o psie norowcu, lisie, borsuku, jenocie i króliku: wejść do nory.
- wędrowny
1) o zwierzynie zmieniającej często miejsce pobytu;
2) O ptactwie odlatującym w jesieni na południe, a powracającym wiosną.
- wypierzyć się
o ptakach: które zmieniły upierzenie.
- warchlak
dzik w pierwszym roku życia.
- wilczy dół
stosowana do końca XIX w. pułapka na wilki.