Definicja hasła: wrona siwa
- wrona siwa, wrona siwa (Corvus cornix L.)
ptak z rodziny krukowatych wyrządzający poważne szkody w gospodarstwie łowieckim. Stan liczebny wron w łowisku powinien być stale kontrolowany i w razie nadmiernego wzrostu redukowany. Upierzenie czarne i siwe. W Polsce bardzo pospolity ptak. Nie podlega okresowi ochronnemu.
Wrona siwa (Corvus cornix) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych, o charakterystycznym czarno-siwym upierzeniu. Jest bardzo pospolity w Polsce i nie podlega okresowi ochronnemu. Wrony siwe są zazwyczaj drapieżnikami, polują na inne ptaki oraz ich jaja, co sprawia, że mogą wyrządzać szkody w gospodarstwie łowieckim i rolniczym. Ich zdolność do spożywania nasion i owoców może negatywnie wpływać na działalność rolniczą, a także mogą zagrabić młode ptaki i jaja innych gatunków, co z kolei może mieć negatywny wpływ na populacje innych ptaków.
W związku z tym istotne jest monitorowanie oraz kontrola stanu liczebnego wron siwych w łowisku, a w razie nadmiernego wzrostu – redukcja populacji. Metody redukcji mogą obejmować odstrzał lub odstraszanie ptaków. Odstrzał powinien być przeprowadzony przez doświadczonego myśliwego, aby uniknąć uszkodzenia innych gatunków ptaków. Alternatywnie stosuje się również skuteczne metody odstraszania, takie jak hałasy lub straszaki.
Pomimo utartego poglądu na szkodliwość wron siwych dla gospodarki łowieckiej i rolniczej, warto pamiętać, że są one integralną częścią ekosystemu, pełniąc ważne funkcje ekologiczne. Ich obecność jest naturalnym elementem środowiska przyrodniczego i wpływa na zachowanie równowagi biocenoz w danym obszarze. Dlatego też podejmowane działania regulacyjne powinny uwzględniać również te aspekty.
W konsekwencji planowanie zarządzania populacją wron siwych wymaga uwzględnienia zarówno potrzeb gospodarki łowieckiej i rolniczej, jak również troski o zachowanie naturalnej bioróżnorodności i ekosystemów.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wrona siwa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- worek
woreczek na śrut noszony przez myśliwych w epoce broni skałkowej.
- wilk, wilk (Canis lupus L.)
gatunek z rodziny psów, długość ciała około 100-150 cm, ogona 30-50 cm, ciężar ciała 30-60 kg, ubarwienie płowe, czerniawe na grzbiecie, pierś, brzuch oraz wewnętrzna strona nóg (...)
- wrona siwa, wrona siwa (Corvus cornix L.)
ptak z rodziny krukowatych wyrządzający poważne szkody w gospodarstwie łowieckim. Stan liczebny wron w łowisku powinien być stale kontrolowany i w razie nadmiernego wzrostu redukowany. (...)
- wychowalnia
pomieszczenie, w którym odbywa się wychów bażantów.
- wizurka
wąska przecinka zrobiona w lesie, od stałego stanowiska, ułatwiająca oddanie strzału w gęstwinie.
- wydż-ha
rozkaz charciarza pobudzający charty do gonu.
- wyciskać
wygonić zwierzynę z jej kryjówki.
- wyciąg
w broni myśliwskiej: urządzenie do wyciągania łusek z komory nabojowej.
- wybębniać kunę
wypłaszać kunę z dziupli przez opukiwanie pnia drzewa kijem.
- włosień kręty
zob. trychina.