Definicja hasła: wrona siwa
- wrona siwa, wrona siwa (Corvus cornix L.)
ptak z rodziny krukowatych wyrządzający poważne szkody w gospodarstwie łowieckim. Stan liczebny wron w łowisku powinien być stale kontrolowany i w razie nadmiernego wzrostu redukowany. Upierzenie czarne i siwe. W Polsce bardzo pospolity ptak. Nie podlega okresowi ochronnemu.
Wrona siwa (Corvus cornix) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych, o charakterystycznym czarno-siwym upierzeniu. Jest bardzo pospolity w Polsce i nie podlega okresowi ochronnemu. Wrony siwe są zazwyczaj drapieżnikami, polują na inne ptaki oraz ich jaja, co sprawia, że mogą wyrządzać szkody w gospodarstwie łowieckim i rolniczym. Ich zdolność do spożywania nasion i owoców może negatywnie wpływać na działalność rolniczą, a także mogą zagrabić młode ptaki i jaja innych gatunków, co z kolei może mieć negatywny wpływ na populacje innych ptaków.
W związku z tym istotne jest monitorowanie oraz kontrola stanu liczebnego wron siwych w łowisku, a w razie nadmiernego wzrostu – redukcja populacji. Metody redukcji mogą obejmować odstrzał lub odstraszanie ptaków. Odstrzał powinien być przeprowadzony przez doświadczonego myśliwego, aby uniknąć uszkodzenia innych gatunków ptaków. Alternatywnie stosuje się również skuteczne metody odstraszania, takie jak hałasy lub straszaki.
Pomimo utartego poglądu na szkodliwość wron siwych dla gospodarki łowieckiej i rolniczej, warto pamiętać, że są one integralną częścią ekosystemu, pełniąc ważne funkcje ekologiczne. Ich obecność jest naturalnym elementem środowiska przyrodniczego i wpływa na zachowanie równowagi biocenoz w danym obszarze. Dlatego też podejmowane działania regulacyjne powinny uwzględniać również te aspekty.
W konsekwencji planowanie zarządzania populacją wron siwych wymaga uwzględnienia zarówno potrzeb gospodarki łowieckiej i rolniczej, jak również troski o zachowanie naturalnej bioróżnorodności i ekosystemów.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wrona siwa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wiara myśliwska
doborowa, zgrana grupa myśliwych.
- wilczy chód
sposób poruszania się wilków, polegający na tym, że każdy następny wilk stawia nogi dokładnie w trop poprzednika. W związku z tym dobry tropiciel potrafi powiedzieć, czy szedł jeden, czy (...)
- węglarz
lis o czarnym umaszczeniu pyska, stawek i podbrzusza.
- wabidło
urządzenie służące do wabienia ptaka łowczego na rękawicę; wykonane jest z drewna obszytego materacykiem z tkaniny oraz ma przymocowane skrzydła, najczęściej gołębia.
- wietrznik
nozdrza u zwierząt drapieżnych i psa.
- wnyk
pętla ze sznurka, drutu lub włosia, służąca kłusownikom do łapania zwierząt i ptaków. Umieszczana jest na drzewie, kołku lub krzakach w ten sposób, aby zwierzę weszło w pętlę. Na (...)
- wyżły
grupa ras psów myśliwskich używanych do polowań. Dzielimy je na angielskie (pionier i selery), niemieckie (krótkowłosy, szorstkowłosy i rzadko spotykany długowłosy), francuskie (gryfon) i (...)
- wadera, wadera, wilczyca
samica wilka.
- wrona siwa, wrona siwa (Corvus cornix L.)
ptak z rodziny krukowatych wyrządzający poważne szkody w gospodarstwie łowieckim. Stan liczebny wron w łowisku powinien być stale kontrolowany i w razie nadmiernego wzrostu redukowany. (...)
- wilczura
futro z wilczych skór.