Definicja hasła: wybębniać kunę
- wybębniać kunę
wypłaszać kunę z dziupli przez opukiwanie pnia drzewa kijem.
Wybębnianie kuny to technika polowania, polegająca na wypłoszeniu kuny z dziupli poprzez opukiwanie pnia drzewa kijem. Jest to starożytna metoda, skuteczna zwłaszcza w przypadku dzikich kun, które są ostrożne i trudne do zauważenia. Proces ten polega na wybijaniu trzonu drzewa wokół dziupli, zmuszając kunę do opuszczenia kryjówki, co ułatwia jej schwytanie. Warto jednak pamiętać, że wybębnianie jest dość głośną operacją, która może przestraszyć inne zwierzęta oraz potencjalnie uszkodzić drzewo, dlatego należy to robić z rozwagą i ostrożnością. Pomimo tych wad, jeśli wykonane jest odpowiednio, może być bardzo efektywną metodą polowania na tego typu zwierzęta.
Metoda ta wymaga subtelnego podejścia i świadomości konsekwencji dla otaczającego środowiska naturalnego. Ważne jest także zachowanie umiaru i ostrożności podczas wybębniania kuny, aby uniknąć niepotrzebnego stresu dla innych zwierząt oraz ewentualnych szkód dla otaczającej przyrody. Jednocześnie należy pamiętać o legalności stosowania tej techniki polowania oraz przestrzeganiu wszelkich lokalnych regulacji dotyczących ochrony zwierząt i środowiska naturalnego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj wybębniać kunę w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę W
- wykształcać, wykształcać, nasadzać
budować poroże przez jeleniowate.
- wabidło
urządzenie służące do wabienia ptaka łowczego na rękawicę; wykonane jest z drewna obszytego materacykiem z tkaniny oraz ma przymocowane skrzydła, najczęściej gołębia.
- wyżeł niemiecki szorstkowłosy
pies myśliwski, budową i maścią przypominający vr. n. gładkowłosego. Różni się od niego długością i rodzajem włosa. Ma sierść ostrą, twardą o długości ok. 4 cm. Pysk (...)
- wlot
miejsce, w które pocisk trafił zwierzę.
- wilczek
młody wilk.
- wścieklizna
niebezpieczna wirusowa choroba zwierząt i ludzi przenoszona przez ugryzienie. Człowiek może się zarazić przez kontakt (np. skaleczonej ręki) z wściekłym zwierzęciem. W przypadku (...)
- wędrowny
1) o zwierzynie zmieniającej często miejsce pobytu;
2) O ptactwie odlatującym w jesieni na południe, a powracającym wiosną.
- wypluwki
nie strawione części zwierząt wypluwane przez ptaki drapieżne.
- wydra, wydra (Lutra lutra L.)
gatunek z rodziny łasicowatych; długotść ciała 62-100 cm, ogona 35- 60 cm, ciężar 5-15 kg, grzbiet brązowy, reszta ciała jaśniejsza. Żyje w stawach i jeziorach o wysokich brzegach, w (...)
- wiewiórka, wiewiórka (Sciurus vulgaris L.)
gatunek z rzędu gryzoni. Ubarwienie zmienne od rudego do czarnego, ogon puszysty równy długości ciała. Zwierzę leśne nadrzewne. Zakłada gniazda lęgowe w dziuplach, opuszczonych gniazdach (...)