Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: na kulawy sztych

na kulawy sztych

na ukos z przodu

Na kulawy sztych – technika polowania polegająca na wykorzystaniu ruchu zwierzęcia w celu zbliżenia się do niego na odpowiednią odległość. Myśliwy porusza się w kierunku przeciwnym do ruchu zwierzęcia, a następnie skręca w ukos z przodu. Dzięki tej taktyce może zbliżyć się na odpowiedni dystans, aby móc dokonać skutecznego strzału. Technika ta jest szczególnie przydatna podczas polowań na dzikie zwierzęta, takie jak jelenie, daniele czy sarny, wymaga jednak dużego stopnia precyzji, cierpliwości i umiejętności obserwacji terenu oraz zwierzyny. Myśliwy musi poruszać się powoli i ostrożnie, aby nie spłoszyć zwierząt oraz być w stanie skutecznie wykorzystać tę taktykę.

Technika "na kulawy sztych" wynika ze specyfiki polowania. Polega na podążaniu za łowieckim zwierzyną w taki sposób, aby uniknąć spłoszenia jej i jednocześnie złapać odpowiedni moment na oddanie strzału. Jest to istotne zarówno dla uzyskania sukcesu w polowaniu, jak i dla zapewnienia humanitarnego traktowania zwierząt łownych.

Opracowanie i doskonalenie techniki "kulawego sztychu" wymaga od myśliwego dużej wiedzy o zachowaniach i ruchach poszczególnych gatunków zwierzyny oraz umiejętności śledzenia ich tropów. Precyzyjne wykonanie tej techniki pozwala myśliwemu na pozostanie niedostrzegalnym przez zwierzęta aż do decydującego momentu polowania.

Warto podkreślić, że "na kulawy sztych" jest sposobem polowania związanym z tradycją myślistwa oraz poszanowaniem dla natury i otoczenia. Odpowiednio prowadzone polowanie daje możliwość pozyskania zdrowej dziczyzny przy minimalnym wpływie na populacje dzikich zwierząt oraz ich środowisko naturalne.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj na kulawy sztych w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę N

zobacz pełną listę haseł

nakrywka

czapeczka zakładana na lufy w celu zabezpieczenia ich przed zatkaniem śniegiem podczas przechodzenia przez las.

nurek

ptak łowczy, który potrafi atakować czaplę od spodu (szczyt doskonałości tresury).

niedostęp

cecha tropu jelenia: odcisk zadniego badyla nie dosięga odcisku badyla przedniego.

nabijacz

dawniej pomocnik myśliwego, nabijający mu broń zamienną.

napuszczanie

końcowa część nauki ptaka łowczego, polegąjąca na wypuszczaniu go na zwierzynę już na łowach.

niekoronny

jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron.

nakładanie poroża

wykształcanie poroża.

niewypał

nabój, w którym mimo zbicia spłonki przez iglicę nie nastąpiło zapalenie się prochu.

narogi

jadalne narządy wewnętrzne zwierzyny grubej: serce, wątroba, nerki, płuca.

nadoczniak

druga (licząc od róży) odnoga wieńca jelenia lub łopaty daniela.